De Hongaarse oogarts en broeder, Richard Hardi, trekt door de onmetelijke wouden van Congo om licht te brengen in het leven van vele Congolezen. “Hier voel je dat je het leven van de mensen echt kunt veranderen.”
Verschillende keren per jaar trekt dokter Richard op missie naar het binnenland van DR Congo. “De allerarmste patiënten bereiken vanwege de transportkosten, de erbarmelijke staat van de wegen en de onveiligheid in de stad, nooit het oogziekenhuis in de stad Mbuji Mayi. Eigenlijk heb ik meer dan genoeg patiënten in de stad maar ik ben een missionaris. Ik kan de mensen in verlaten plaatsen zoals Pania Mutombo niet gewoon aan hun lot overlaten. De armoede is er zo schrijnend. Ik probeer hun lijden te verlichten door hen opnieuw zicht te schenken.”
Papa Maurice
“Een ramp is het”, roept zijn vrouw ons toe. We zijn thuis bij papa Maurice in een hutje diep in de binnenlanden van Congo. Hij schuifelt rond in een veel te grote broek en een T-shirt dat ooit wit moet zijn geweest. Hij is op zoek naar zijn stoel. Papa Maurice is namelijk al een paar jaar blind. Daardoor kan hij niet meer alleen naar het toilet en erger: naar het bos om eten te zoeken.
“We lijden honger”, legt zijn vrouw uit, “want hij kan de hele dag alleen nog maar in die stoel zitten”. Papa Maurice heeft al laten weten dat hij er wel een kip voor over heeft om weer te kunnen zien. Blind zijn is een ware ramp in de jungle van Congo waar alle paadjes onverwacht diepe gaten hebben.
Het resultaat is verbluffend als het verband van zijn gezicht af gaat. Papa Maurice wijst de wereld om hem heen aan en roept: “Daar staat de dokter, daar staat een boom…”. Hij raakt niet uitgepraat en klapt in zijn handen van geluk.
Help mee!
Steun dit project en maak uw gift over naar EO Metterdaad: NL88INGB0000300300, onder vermelding van ‘Congo’. Mede namens dokter Hardi, heel hartelijk dank!
